Ontologia dzieł muzycznych jako jednostkowych, abstrakcyjnych i komponowalnych bytów.

Uproszczony widok
dc.abstract.plW pierwszej części pracy proponuję kategoryzację problematyczną istotnych postaw filozoficznych wobec pytania o naturę dzieł muzycznych. Przedstawiam kolejno: dwa przykłady teorii anty-realistycznych (postawę eliminatywistyczną Rudnera i Bachracha oraz teorię fikcjonalistyczną Camerona) w rozdziale pierwszym; konceptualizm muzyczny Collingwooda i teorię dzieła muzycznego jako przedmiotu intencjonalnego Ingardena w rozdziale drugim; dwa przykłady teorii nominalistycznych (nominalizm wykonafi Goodmana i fizykalizm Caplana i Mathesona) w rozdziale trzecim; koncepcje platofiskie w rozdziale czwartym oraz Levinsona strukturalistyczną koncepcję kreacjonistyczną dzieł muzycznych jako struktur dźwięków i środków wykonania wskazanych przez kompozytora w rozdziale szóstym, ostatnim. W konkluzji do części pierwszej przekonuję, że chociaż sformułowano przeciw teorii Levinsona wiele poważnych zarzutów, to pozostaje ona najbardziej uniwersalnym, najprostszym i narzucającym najmniejsze zobowiązania ontologiczne wyjaśnieniem ontologicznej struktury dzieł muzycznych. W kolejnych rozdziałach drugiej części mojej pracy wyprowadzam podstawy, na których proponuję oprzeć nową teorię dzieł muzycznych, która unika wymienionych w poprzedniej części trudności. W rozdziale pierwszym części II bronię teorii wiązki jako najbardziej odpowiedniego modelu dzieł muzycznych i odpowiadam na zarzuty sformułowane w literaturze przeciwko tej teorii. W rozdziale drugim wyprowadzam argument za koniecznością istnienia indywidualnych esencji dzieł muzycznych. W rozdziale trzecim podejmuję się obrony rozumienia dzieł muzycznych jako przedmiotów abstrakcyjnych. W szczególności podejmuję się wykazania problemu ekwiwokacji wyrażenia „przedmioty nieczasoprzestrzenne” i w jego miejsce proponuję analizę pojęcia nieczasoprzestrzenności jako – oddzielnie – nieczasowości i nieprzestrzenności. W rozdziale czwartym wykazuję, w jaki sposób można bronią twierdzenia, Że nieprzestrzenne dzieła muzyczne są stwarzalne. W ostatnim rozdziale rekapituluję problemy, które wymieniłem jako usterki teorii Levinsona w części pierwszej i pokazuję, jak ontologia przedmiotów abstrakcyjnych wyłożona w części drugiej rozwiązuje te trudności.
dc.affiliation.departmentInstytut Filozofii
dc.contributor.authorNakoneczny, Michał
dc.date.available2024-01-18T11:41:56Z
dc.date.defence2016-06-20
dc.date.issued2016-01-19
dc.description.osid140314
dc.description.promoterLorenc, Iwona
dc.description.promoterSzyszkowska, Małgorzata
dc.identifier.apd18827
dc.identifier.urihttps://repozytorium.uw.edu.pl//handle/item/1594
dc.language.isopl
dc.rightsClosedAccess
dc.subject.enmetaphysics
dc.subject.enmusical work
dc.subject.enproblem of universals
dc.subject.enproblem of particulars
dc.subject.entrope theory
dc.subject.encreatability of abstract objects
dc.subject.plontologia
dc.subject.pldzieło muzyczne
dc.subject.plproblem uniwersaliów
dc.subject.plproblem partykulariów
dc.subject.plteoria tropów
dc.subject.plstwarzalność przedmiotów abstrakcyjnych
dc.titleOntologia dzieł muzycznych jako jednostkowych, abstrakcyjnych i komponowalnych bytów.
dc.title.alternativeThe Ontology of Musical Works as Particular, Abstract and Composable Entities
dc.typeDoctoralThesis
dspace.entity.typePublication